We wonen met mensen van 0 tot 100+. Het streven is een vastgestelde verhouding te realiseren tussen de diverse leeftijdsgroepen (van jong naar oud: 40/40/20), in ogenschouw nemend dat iedereen een jaartje ouder wordt. Met deze verdeling is de wijk van Woongemeenschap Eikpunt een toekomstwijzend model van wonen en leven geworden.
In deze tijd lopen oudere mensen, zeker als ze alleen zijn, risico om te vereenzamen. Tegelijk raken ze steeds meer afhankelijk van de hulp van de samenleving om hen heen, zoals wijkondersteuning en taxivervoer.
Wat betreft de opvang van kinderen zien we dat deze tegenwoordig steeds vaker plaatsvindt in grotere groepen, veelal op afstand van de eigen woonplek.
Omdat gemeenschapsvorming ook één van de pijlers van ons project is, kan de zorg en ondersteuning van ouderen, gehandicapte mensen en kinderen meer door mensen in de wijk zelf gebeuren. Ook in dat opzicht menen wij een onderscheidende rol te kunnen vervullen.
Concreet zijn er meerdere woonvormen gerealiseerd, zowel wat betreft omvang als type: voor alleenstaanden, voor jong en oud, voor (eenouder-) gezinnen, voor stellen en voor een woongroep van 6 personen. Er zijn huizen die speciaal levensloopbestendig gebouwd zijn, wat wil zeggen dat bij wijziging van de gezinssamenstelling veranderingen aan de woning mogelijk zijn waarbij de gebruikte materialen opnieuw kunnen worden ingezet.
De woningen voor de ouderen en de gehandicapte mensen bevinden zich in de meeste gevallen op de begane grond, vlak aan de straat – waar mensen voorbij komen – en dicht bij gemeenschappelijke voorzieningen en openbaar terrein, wat maakt dat er makkelijker sociaal verkeer kan plaatshebben.
Op het grote gemeenschappelijke erf is er ruimte voor de kinderen om (natuurlijk) te spelen, voor de ouderen om elkaar te ontmoeten en activiteiten te ondernemen. De werkplaatsen zijn voor deze mensen een plek om hun vaardigheden ook in te zetten ten behoeve van de gemeenschap. Op deze wijze blijft men het gevoel houden van nut te zijn voor de gemeenschap. Dit alles draagt bij aan een verhoogd welzijn wat ook het perspectief kan openen om zo lang mogelijk zelfstandig te blijven wonen.
Personen van verschillende leeftijden raken meer op elkaar betrokken en kunnen op deze manier een extra rol vervullen in hun omgeving. Bijvoorbeeld het kind dat een nieuwe ‘opa’ vindt, een oudere die bijles geeft, kleren herstelt of andere vaardigheden inzet ten gunste van de gemeenschap.
Wij beschouwen deze vorm van wonen als een verrijking van de traditionele gezinsstruktuur.
