In hun zoektocht naar een gezamenlijke spiritueel georiënteerde leef- werk- en woonomgeving hebben Christine Braun en Leon Claessen, de initiatiefnemers, in diverse landen kloosters, leefgemeenschappen, meditatie- en bezinningscentra bezocht. In hun ogen was er in geen van die plaatsen het juiste evenwicht tussen het geestelijk/spirituele leven en het sociale aspect van de gemeenschap. Waar inkeer en spirituele verdieping belangrijk was, bleef de onderlinge communicatie achter. Waar vooral het onderlinge contact de aandacht had, kwam het geestelijke en spirituele aspect nauwelijks aan bod. Ook binnen veel ecologisch gerichte gemeenschappen bleek behoefte aan authentieke spirituele verdieping.
In 2004 raakten zij betrokken bij het initiatief om in een stiltegebied een retraite- en stiltecentrum met een daarin wonende groep mensen te ontwikkelen.
Een kleine groep kende elkaar vanuit de beoefening van meditatie en kwam gedurende een jaar geregeld bij elkaar. Naast Christine en Leon was daarbij Lidy Meurs betrokken. Zij deden daar hun eerste ervaringen op om vanuit stilte tot onderlinge betrokkenheid en een goede overlegsituatie te komen. De aandacht voor het geplande retraitecentrum werd door de groep echter als last ervaren. Uiteindelijk hebben ze in goed contact met de initiatiefnemer het projectidee losgelaten.
Het verlangen naar een woonvorm met een – concreet, transreligieus georiënteerde – plaats voor stilte en bezinning bleef doorwerken. In eigen huis leidden zij een meditatiekring en ze deelden hun ideeën over een woonproject met vrienden.
Ontstaan van het Meergeneratie Woonproject Nijmegen
In september 2008 vond er in Nijmegen een eerste gesprek plaats met Moniek Bens, medewerkster van wooncorporatie Standvast. Daarin kwam het concept ter sprake van een woon-leefgemeenschap voor 40 tot 50 mensen, met aandacht en stilte in het dagelijkse leven, en waarin betrokkenheid en zorg voor elkaar centraal stonden. Ook aandacht voor eenvoud, duurzaamheid en milieu, en medebewoners van jong tot en met oud vormden een pijler. Aangegeven werd dat Standvast hier zeker oor naar heeft.
Een inspirerend bezoek aan een “Mehrgenerationenhaus” in de buurt van Stuttgart in Zuid-Duitsland deed het enthousiasme toenemen door de dynamische en ontspannen wooncultuur daar.
Naast Lidy Meurs sloten zich uit de vriendenkring Helma Hafkamp, Peter Freijssen en Lourens Das aan. In januari 2009 formuleerden ze een projectvoorstel, en uiteindelijk een vier pijler concept voor een meergeneratie woonproject in Nijmegen. De pijlers houden in: ruimte voor bezinning/stilte, gemeenschapsvorming/wederkerige ondersteuning, duurzaamheid/ecologie en het meergeneratieaspect.
In maart 2009 vond een eerste gesprek met een beleidsmedewerker van de afdeling Wonen en Beleid van de gemeente Nijmegen plaats.
Wooncorporatie Standvast was bereid om aan de organisatie van een grote algemene bijeenkomst in september mee te werken. Zij spraken de intentie uit dat ze bij meer dan 100 belangstellenden met ons woonproject verder in zee willen.
In juni werd een algemene bijeenkomst voor belangstellenden in het Han Fortman Centrum georganiseerd. Dertig mensen bezochten deze bijeenkomst.
De eerste “kerngroep” (Christine Braun, Leon Claessen, Paul de Graaff en Yolande Zelders) verstuurden de eerste nieuwsbrief. De daarop volgende bijeenkomsten werden door gemiddeld 10 tot 20 belangstellenden bezocht.
In juli werd met 10 mensen de wijk EVA Lanxmeer in Culemborg bezocht, waar Marien Faasse (architect en procesbegeleider) een rondleiding verzorgde. Het idee ontstond om in een weekeind onder zijn begeleiding een zogenoemde “beeldvormings”-workshop te organiseren.
Rondom de pijlers werden themagroepen gevormd. In verband met het financiele risico besloten we om het weekeind zelf te organiseren. Voor de procesbegeleiding kozen we uiteindelijk voor Bouwen met Mensen (verder BmM) uit Zutphen. In een workshop op 4/5 september onderzochten de aanwezigen (16 en 12) op een rustige en creatieve wijze de betekenis van gemeenschapsvorming, vrijheid en aandacht. Met de themagroepen stilte en duurzaamheiud ontstond een levendige uitwisseling over wat deze aspecten van het woonproject voor iedere deelnemer betekenen.
